"Kanaryam güzel kuşum, ben sana vurulmuşum,
Seni çok sevdiğimi anlatıyor duruşum.
Hüzünlü bakma öyle,
Benim şarkımı söyle...."
Çocukluğumun sokağının "Fahriye Abla"sı.
Kim bilir ne dertlerin vardı senin de.
Kim bilir kaç defa gözlerindeki yaşları silip çıktın o pencere önüne.
Ve, şiirdeki gibi " .............
Yaz kış yeşil bir saksı pencerede,
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne vefalı komşumuzdun sen.
Fahriye Abla
............... "
Şiirler de, şarkılar gibi kuşlara benziyor değil mi?
Kanaryalar, eski komşular, eski şarkılar....Eskide kaldılar.