15. Serçev 23 Nisan Çocuk ve Gençlik Balosu

Neşe ile hazırlanmış salonumuz harika konuklarını beklerken yine erkenden, 

yine hediyelerimizle ve heyecanla girdik içeri.

İçim pır pır, yetecek mi? diye.

 Bu defa hem kapıda, hem masa düzeninde en küçük kargaşaya yer kalmayacak şekilde bir organizasyon yapılmıştı. Bayıldık! 

Kısacık bir zaman diliminde bizleri ziyaret etmek isteyen  Gençlik ve Spor Bakanı 

Akif Çağatay Kılıç için  girişte bir araya geldi erken gelen çocuklarımız.

Toplu fotoğraf çekildi. Uzatılan her el sıkıldı, her söz dinlendi.

Çok mutlu olduk.

Konuklarımız, çocuklarımız ve aileleri yavaş yavaş salonu doldurmaya başladığında,

Başbakan yardımcısı Tuğrul Türkeş, Parti Başkan Yardımcısı Öznur Çalık, eski TBMM başkanlarından Köksal Toptan geceye katılıp, konuşmalar yaptılar.

                  Siyasetten eser yoktu. Sadece sevgi ve farkındalık yaratmak üzerine paylaşılanlar vardı.
                                Ülkemizdeki 6 yüz bin serebral palsili için yapılabilecekler vardı.

Serçev Yönetim Kurulu Başkanı Sinem Hanım konuşurken

küçük sunucumuz Özüm yeteneği ile bizi büyüledi.

Araya giriyor, partnerine pas veriyor... Bu çocuklar gerçekten çok özel.

Serçev korosu müthiş performansı ile herkesi coşturdu yine.

Hayat Bayram Olsa şarkısını hep bir ağızdan söyledik.

 Gerçekten, hayat bu gece bayram oldu bana.

 Salonda sevimli gösteriler sürerken biz de kapının hemen dışında ve içeride
gönüllü öğrencilerimizin yardımı ile hediyelerimizi dağıtmaya başladık.

Tanıyanlar bilir, bizim çocuklarımızın pek çoğu sabırsız ve heyecanlıdır.

Her birinin gönlünü almaya, sevdikleri, ilgi duydukları hediyelerle mutlu etmeye çalıştık.

 Zaten bizde yok, yok çok şükür :)

Kocaman sarılır, gözlerimizin içi ile güleriz biz.

 Yakından çeksinler deyince, kırar mıyım hiç.
Gecenin başında geçirdiğim küçük kaza olmasa daha da çok güleceğim ama acı var acı :) Fena halde.

 Başka gönüllüler başka işler yapmışlar.

Reklam, meklam, olsun! Raflar dolusu cupcakeler dakikalar içinde tükeniverdi.

Beğendiremedim bir türlü derken,

Coşuverdik böyle aniden :)

Kutudan çıkan bebeği ile yanı başımda oyun kuruverdi küçük arkadaşım.

Zamanın, mekanın hiç bir önemi yok ki. Çocuk olmak ne güzel şey!

Gece boyu çalan müzikle dans etti herkes.

Kimi ayakta katıldı, kimi oturduğu yerden.

 Ve sıra geldi pastaya.

Her yıl olduğu gibi çocuklarımız kesti yine alkışlar eşliğinde.

Gecenin sonunda suratıma yerleşen tebessüm bana sizin armağanınız.

Değerli desteğiniz ile nice bayramlara.

Hep birlikte, hayatın bayram olduğu yarınlara.

İlkbahar da Yardım Etkinliklerimiz

 Biz bu defa sessiz sedasız iki yardım kampanyası gerçekleştirdik.

İlki TÜED ( Türkiye Emekliler Derneği) nin Bahar Konseri gecesinde 25 tekerlekli sandalye bağışı.

 Her zaman olduğu gibi konserden üç saat kadar önce salondaydık.

Bağışlanan sandalyelerimizi dizdik, süsledik kimseler gelmeden.

Provalar sürerken çayımızı, kahvemizi içip biraz dinlendik.

Üzerine bir de güzel şarkılar dinledik.

Kah eşlik ettik, kah "bravo" diye bağırdık hep birlikte.

Aralarda bağışçılar için küçük "teşekkür" konuşmaları yapıldı.

Gecenin anısına plaketler dağıtıldı.

Sevindirirken, sevindik de bir yandan ne yalan söyleyeyim :)

Finalde, 10. Yıl Marşını yine ayakta, yine bayraklar ellerde coşku ile söyledik.

Bebek adımları ile başladığımız bu güzel yolda, her geçen yıl daha çok mesafe katediyor olmak içimi sevinç ve  huzur ile doldurdu.

********

İkincisi kısmetse bu gece SERÇEV 23 Nisan Balosu.

Yine Bilkent Otel Sakarya Salonunda.

  Hazırlıklar tamam!

100'e yakın pakette hepinizden bir şey var.

Yeni yıl için gönderilenlerden kalanlar, yeni eklenenler, iyi dilekler, dualar...

Hangisi hanginizden bilemem.

Bildiğim bu gece bir çok Serebral Palsi'li çocuğumuzun mutlu olacağı :)

Yeni hafta da yeni umutlar, yeni güzellikler diliyorum her birinize.

Sevgimle, minnetle.

Gelibolu

Çanakkaleyi, Geliboluyu anlatmaya benim aklım da, yüreğim de yetmez, biliyorum.

Zaten bu ilk Çanakkale yazım da değil buraya yazmaya çalıştığım.

Daha önceki yıllarda paylaşmaya çalışmıştım, vardır bir yerlerde. 

Bu defa fotoğraf altlarına kısacık cümlelerle sizi yanımda oralara götürmüş olayım. Ne dersiniz?

Denizin yaramaz, neşeli çocukları martılar eşliğinde geçtik Eceabat'a.

Hava güzel, günlerden de Pazar olunca müthiş bir kalabalık içinde oradan oraya sürüklendik sonra.

Şehitler Abidesi.

Seyit Onbaşı.

Sayısız şehitlik gezdik.

Anıtlar, kitabeler, nereye bakacağınızı şaşırıyorsunuz.

Dünyanın en uzun duvar rölyeflerinden biri.

E, destan uzun olunca duvarlar yetmez bu ulusa.

Kemal Yeri'nden Tuz Gölü

 Türkiye Cumhuriyeti'nin mimarı.

Conk Bayırı

Bu defa ilk gittiğim kadar çok ağlamadım.

Dua ettim, şükrettim ve kalabalıklardan kaçmanın yollarını aradım gezi boyunca.

Hala Gelibolu'yu ziyaret etmeyeniniz varsa, yapacakları listesinin en üst sırasına yazsın lütfen.

Yıllar önce rehberimiz

- Bundan sonra ki hayatınızda, Gelibolu dan önce- Gelibolu dan sonra.. 

diye bir ayrım olacak. Demişti.

Haklıymış!