Yolda Olmak

Çocukluğumda en sevdiğim yazardı Jukes Verne.

Uzun, kısa, atlı, yaya her yolculuğu macera sanmam hep onun yüzünden.
 

Şu 400 km yolda dahi hava açıyor, kapıyor. 

Ben sanıyorum mevsimler dönüşüyor.

Bir dağın karnınındaki tünelden geçiyoruz ya. 

İçimde hep bir umut, başka bir zaman dilimine çıkıcaz diye :)

Okusam, okumasam bir yazar yol arkadaşım olarak her zaman yanıbaşımda.

İçimde her dönemeçte bir mucizeye tanık olmanın küçük mutlulukları.

Çok özlemişim yollarda olmayı.

O yolların her iki ucunda beni bekleyen sevdiklerime kavuşmanın utangaç sevincini yaşamayı.

İlk defa canlı blog yazısı yazıyorum bu arada. Az kaldı az. Vardık güzel Ankara'ya ❤️

Siz de yeni bir aya sevgi ile sevgimle  başlayın. 

Tıpkı  çocukluğunuzda düşlediğiniz bir maceraya atılır gibi. İçinizde korku olsa da, siz sadece heyecan ve merakınıza kulak verin olur mu?

Fesleğen Zamanı

  Mayıs ayı her yıl bu mevsimde, hep aynı kokularla gelir evime. Lila ile başlayan, güllerin kırmızısı ile biten bir aydır Mayıs. Önce leylaklar ve onların sarıp sarmalayanı mor salkımlar. Duvarların, çardakların, bahçe kapılarının tacı salkımlar. Sonra iğdelerin, ıhlamurların sarhoş eden kokusu ve ille de fesleğen.  Teneke kutuların içinde, büyüklere masallar anlatan geçmiş zamanların kokusu. Sade, sakin, mütevazi. Her evin ve herkesin çiçeğidir sank o.

  Anneannem her yıl Mısır Çarşısı'ndan aldığı bir saksı fesleğenle İstanbul'dan İzmit"e annesi Aişe hanımı ziyarete gidermiş. Anneannem yine elinde bir fesleğenle yanına gittiği bir gün göçmüş bu dünyadan Aişe hanım. Yıllarca annem de annesine her Bahar fesleğenle gitti. Bizim ailenin kadınları eninde sonunda hep gurbet kuşu olduğundan yolculuklar da hep fesleğen kokuluydu benim çocukluğumda. Annneannem'in o bir saksı çiçeği elleri arasına alıp içine çeke çeke koklayıp, anam kokuyor demesi geldi şimdi aklıma. Tahmin edileceği gibi ben de yıllar yılı anneme bir fesleğen alıp gittim. 

Sonra annem gitti, fesleğenleri kendime almaya başladım.  Hiç tanımadığım ama hep dinlediğim Aişe hanımı, beni büyüten Esma sultanı ve pamuk annemi kokladım.

 Üstteki fotoğraftaki fesleğen, geçen yıl küçük ev'e giderken Ankara da bırakmaya kıyamayıp yanımda taşıdığım. Çiçekten çok saksısını çekmişim o ayrı :)  Sıradan bir konserve kutusuna biraz emek, çokça hayal, hikaye sığdırmışım.  

( Eski Yazlar dan bir fesleğen fotoğrafı buldum. Hemen getirip buraya koydum. 6 Haziran 2021)

  Bu Bahar mutfak masası üzerinde henüz bir fesleğen yok. Hep pazardan alırdım da, markete de gelir mi acaba

Sizde de anısı olan çiçek, çiçekler vardır eminim. 

Hadi kısacık da olsa yazın. Böylelikle misler gibi koksun Blogistan diyarı :))