Yıllar sonra özlemle andım sevgili Teko'mu.
Her gün yolumu gözleyişini,
mırıl mırıl ayak ucumda uyumasını.
Çocuk kaygılarımı bilir gibi hep doğru zamanda gelip beni sevişini.
Çalıkuşunun fobisini sezip,illede onu korkutmasını.
Bunun beni deli gibi güldürmesini özledim.
Nasıl ağlamıştım annem onu eve alsın diye.
Sonunda nineciğim;
''Başının üzerinde efendimizin el izi var,uğurludur bu''
Deyince annem çaresiz boyun eğmiş,bana da zaferimi kutlamak kalmıştı.
Ne çok zaman geçti üzerinden arkadaşlığımızın.
Eğer sizin bir kediniz olmadıysa yaşamınızda ,
anlatmak istediklerimin derinliğini,özlemimin samimiyetini yazık ki anlayamazsınız.
(Anlattıklarım eski ama fotoğraf yeni.
Altınoluk-balıkçı barınağı parkı)
Çok güzel paylaşımınız için teşekkürlerler.
YanıtlaSilSaygılar.
Saygıda karşılıklı,
YanıtlaSilteşekkürde Fuat Bey.
benim hiç olmadı ama arkadaşımın var.. uzaktan seviyorum keratayı ama dokunamadığım için o kadarı ile yetiniyor :)
YanıtlaSilAblacığım var benim de bir canavarım :) kuzum benim gerçekten hayatımdaki yeri öyle farklı, öyle özel ki. Dediğin gibi bir kediyi sevmeyen anlayamaz bunları. İnsanın kalbine ve ruhuna işleyen bir sevgidir, vazgeçemezsin :) Sevgiyle...
YanıtlaSilÇelebi'm dokunamamakmı?
YanıtlaSilNiye ki?
Yeşim,hem de nasıl mesafeli bir sevgisi vardır değil mi?
Anlayışlıdırda,bilir ne zaman sırnaşıp ne zaman uzaktan bakacağını.
Biz Teko nun aslında insan olduğunu düşünürdük.
Kurbağa prens gibi..