Hacı Musa Camii

Bu güzel camiyi 10 yıl kadar önce, henüz tadilat görmemiş hali ile dışından fotoğraflamıştım.

Yeşil renkli duvarları ve girişinin güzelliği hemen ilgimi çekmişti.

O gün içini gezemediğim için restorasyon sonrası farklılıkları bilmiyorum.

Geçenlerde Hacı Bayram ve çevresinin zevksiz ve abartılı, neredeyse yeniden yapılmış olmasını hiç sevmediğimi yazmıştım ya.. Yine o duyguları yaşarım diye korkmadım değil doğrusu.

 Girişteki ahşaplar olduğu gibi korunmuş.

Kapıya inerken kullanılan merdiven başlarında başka bir uygarlığın kalıntıları

" biz de buradaydık " Diyor.

Kapılar... Nakış nakış işlenmiş kapılar sizi dualarla karşılıyor.

Giriş katında , sağ ve sol taraflarda biraz yüksekçe iki bölüm var.

Ve, sıcak bir yaz gününde sakin serinlikte ibadet eden iki-üç kişi.
Sonra biri geldi, minberin yanındaki pencerenin önüne bir rahle çekip,
 davudi sesiyle Kuran-ı Kerim okumaya başladı.

Nihayet kadınları üst kata layık gören anlayışın sevimli yüzü.

Hep söylüyorum;

Özellikle yeni yapılan ibadethanelerde kadınlara daha hayattayken yerin altını reva gören zihniyeti kınıyorum.

Böyle camilerde erkek cemaatin arkasında ama asla reva görülen izbede değil de 

olmaları geren yerde namaz kılan kadınları da tebrik ediyorum.

Ben çocukluğumu hatırlatan bu güzel asma katta, 

üstelik burada tam da belli olmayan cumbanın serinliğini kullandım :)

Elimde leylak rengi bir tesbihle uzun uzun oturdum sonra.

Ahşabın, zamanın sesini dinledim.

Minberin asaletini,

tavanların güzelliğini seyrettim.

Pencere pervazlarına,

 taşlarına dokundum.

Neden sonra ayrılırken isteksiz, buruk,

Biraz da bahçenin serinliğinde oyalandım.
Baktım, içimi acıtan ne varsa, neler sızlatıyorsa yüreğimi sanki bıçakları biraz körelmiş gibi geldi.

Bana bu güzellikleri görecek gözü, tüm bunlardan zevk alacak kalbi verene şükrettim.

İşte geçen cumartesinin en keyifli saatlerini size bu kadarcık anlatabildim.

Siz de en sevdiğiniz camileri yazsanız bana... Ne iyi olur .