Küçük Ev de Bayram

Merhaba.

Biz cumartesi akşamından bu yana Küçük Ev deyiz. 

İki yıldır açılmayan kapıdan bana kocaman iş çıktı. Sil, yıka, as, topla, ser...

Bir de nasıl ıncık cıncık taşımış, doldurmuşum anlatamam. Deli miyim, neyim ? Her köşeden bir şey çıkıyor. İnanmazsınız Ev değil, zaman tüneli sanki. 

Şu kadarını anlatayım; misafirim gelir de, küçük çocuğu olur da, kumla oynamak ister diye benimkilerin kum kalıplarını saklamışım. Hani balık, yıldız şeklinde falan. Hayır, bizim koy kum değil ki! Minicik taşlar var. Denizin içi kum. Bebeler boğulacak kumla oynamak isteseler :)  

Yok, yazlık evlerin bir eski eşya deposuna dönüşmesi karşısında savaş açtım arkadaş. Dağıttım ne var ne yok. Oh, bi hafifledim ki sormayın.  Neyse, kalan her şey yerli yerini bulup ev temizlik kokunca içim de hafifledi. Şimdi aranızdan bunları okuyup da " ne diyor bu ya!" Diyeniniz vardır.

Olsun, anlattım rahatladım.

Ne yazayım? Börtü, böcek, deniz, yıldız... Onlara daha zaman var. Çünkü daha denize merhaba demedim. Karşıdan karşıya bakışıyoruz şimdilik. Özleştik onunla elbette ama önce Ramazan bitsin, Bayram geçsin, kalabalıklar gitsin. Vuslat o vakit :)

Şimdi bayrama  Evimiz hazır, ruhumuz da. 

Gelsin bakalım sevinçle, huzurla, sağlıkla inşallah.

Hepimize güzel anılar bıraksın, Hatırlayınca mutlu eden.

Tekrarına erdirsin Rabbim.

Daha mutlu, daha huzurlu olarak.

Ne diyeyim, daha ne dileyeyim bilmem ki...

Sizinle daha sık buluşalım bir de. Olmaz mı?

Yürekten sevgiler.

Bayram sabahları güzelliğnde geçsin tüm günleriniz.