Aişe/Esma/Nur

Yıl 1920 lerin başı. 

Anneannem severek evlendiği ilk eşi, askerde ince hastalığa tutulunca, annesi tarafında koca evinden gidilip alınır. Gözü yaşlı gelin Esma, endamı küçük, otoritesi büyük annesine sesini çıkaramaz elbette.

Aişe Hanım kapıya dayanmıştır bir kere ''Benim fazlalık malım yok'' Diye.Oysa 6 kızı,2 oğlu daha vardır geride ya, olsun! O kararını vermiştir bir kere.

Bugün bile, çoğu yerde kızların baba evinden -gelinlikle gittiğin evden ancak kefenle çıkarsın. denilerek uğurlanan memleketimde, neredeyse 100 yıl önce hastalık bulaşır korkusuyla kızını baba evine döndüren bir anne düşünebiliyor musunuz?

Zaten Giritli Rıfkı ile evliliğinden bellidir Bulgar göçmeni Aişe Hanım'ın ne sıra dışı bir kişilik olduğu ya...Onu da bir ara anlatırım artık.

Neyse efendim,askerden tebdil-i hava iznine gelen damat bir bayram günü faytonla kapıya dayanır. Bütün istediği bir kez konuşabilmektir karısıyla. Şöyle bir dolaşıp geleceklerdir ama ne mümkün? Ninem Nuh der peygamber demez, göndermez kızını.

Çok sürmez hasret ölür zavallı delikanlı Esma'sına. Bir kaç yıl kimselere varmak istemez dul Esma. Unutamaz bir türlü ilk göz ağrısını.

Sonra dedem Osman Bey talibi olur. İlk eşi dış gebelikten ölmüş, İstanbul efendisi bir adam. Evlenirler. Fatih de bahçesi sarnıçlı üç katlı ahşap evin titiz, becerikli gelinidir artık Esma. Ama kader işte, bu defa da çocuğu olmaz Esma'nın. Otuzunu geçmiş,arkadaşlarının çocukları kocaman olmuştur. Onunsa Dul Esma dan,kısır Esma ya değişmiştir güzel adı.

Üzülme der Aişe Hanım   -Allah bilir vakti zamanını. Zamanı gelir hakikaten de, annem doğar.

Aişe Hanım koyar adını. ''Nur gibi bu'' de, Nur olur.

                                            -----------------------o--------------------

  Esma'nın beni de içine alan uzun bir hikayesi var aslında. Kocası, hastalıklar ve çocukları ile sınandığı 78 yıllık

uzun   bir hikaye bu.  Yunan işgalini yaşamış, zulme şahit olmuş. Belki bu yüzden Ata'sına ömrü boyunca büyük minnet duymuş bir kadın.  Gün gelmiş çalışmış emekçi olmuş.  Gün gelmiş üniversitede okuyan torununu anarşit (!) olmasın diye kapılarda beklemiş. Bu dünyaya gelmem için çabası olan sebeb-i mevcudiyetim. Bir kapının önünde korktuğumda, çekindiğimde sırtımdan iten elin sahibi. 

Bu anlamlı günde ailemin kadınlarını anlattığım yazılarımdan küçük bir bölüm paylaşmak istedim sizlerle.

8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü Kutlu Olsun