31 Aralık 2016 Cumartesi

2017' ye Bir Gün Kala Demetevler Huzurevi



Yeni bir yılın kapımıza dayandığı bu günlerde Ankara sevdi Karlar Ülkesi olmayı.


 Uzun zamandır gidemediğim huzurevine  yine randevu alarak, yine özel bir eğlenceye denk getirerek gittim. Bir gün önce sakinlerinden biri vefat edince, planlanan kutlama iptal edildi.


Tabii kolay değil, bunca insanın aile sıcaklığı arayışı ile sarıldıklarından birini kaybetmesi.
Hüzün öyle yoğundu ki, bana anlatmış olmasalar da farklılığı hissedebiliyordum.


Herkes kendi dünyasına çekilmiş, üzgün ve yorgun...




Beni yine Yurdagül Hanım ve Müdür Bey karşıladı. Hatırlanmaktan mutlu.
Öğleden sonrayı ziyaretçilere ayırmışlar. Yine pırıl pırıl gençler elleri kolları dopdolu geldiler. 



Boccia turnuvasına hazırlanan huzurevi takımı ile antreman yaptılar. 
Böylece ortama bir parça da olsa enerji ve neşe geldi.


Bu tatlı hanım artık arkadaşım olan Yurdagül.
Tam dört yıl olmuş tanışalı, arada sırada görüşeli.
Huzurevi sakinleri ile fotoğraf çekimi ve yayımı yasak olduğundan, çektiğim karelerde huzurevi sakinlerinin tanınabilir olmamasına azami dikkat ettim. Yoksa seyircilerde vardı, tezahüratta :)


Anlatmadan geçemeyeceğim bir şey var ki, 
personelin hem yaşlılarımıza hem misafirlerine gösterdikleri sımsıcak ilgi.
Hepsi inanılmaz şevkatli, sabırlı ve hoşgörülüler. Bu anlamda burada kalanlar ekstra şanslı.



Bu not tutacaklarını güngörmüş yorgun eller faaliyet odasında hazırlıyor.
Takılar yapıyor, ahşap boyuyorlar birde. Sonra kermeslerde minik gelirlere dönüşüyor her biri.
Girişte ayrıca bir panoda satılık ürünler gelen ziyaretçilere sunuluyor.
Harika bir öğretmenleri var. Biliyor musunuz, bizim yaptıklarımız içinden örnekler ayırdı.


Bir de malzeme ihtiyacından söz etti.
İncik, boncuk, ip, keçe, boya. ... Ne varsa. Ben evden toparlamaya başladım bile.
İşe yarayacağını bildikten sonra, memnuniyetle boşaltırız çekmeceleri, rafları değil mi ? 


Öğle vakti gittim, akşama kadar kaldım bu defa.Öyle hediyeleri ver, kaç yok ! 
Bırakmadılar zaten. Epeydir görüşmemişiz. Her ne kadar haklı sebeplerimiz olsa da, söz verdim bir daha arayı bu kadar açmamaya.


İçime çöken karanlık akşamdandır diye avutarak , ışıklı bir yerlere attım kendimi sonra.


Yok! Olmadı ya, neyse....Bedenimi yorunca ruhum dinlenmiyormuş. Anladım. 


  Noel Babayı bulmuşken sayıp döktüm isteklerimi.
Nasıl dile gelip cevap vermedi ya da pılıyı pırtıyı toplayıp hemen ortamdan kaçmadı anlamadım doğrusu.





16 yorum:

  1. Duyguların en yoğun yaşandığı yerlerdir huzurevleri. Vefat olayı içimi burktu:(
    Sağlıklı, huzurlu bir yıl dilerim...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sizin de gonlunuzce bir yil olsun 2017. Sevgiler.

      Sil
  2. Her kayıp ayrı üzüntü...Ne zor...Söylenecek hiç bir şey yok kayıp olunca....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Orada tum duygular katlanarak yasaniyor zaten :(

      Sil
  3. Canımsın ne deyim başka söze gerek yok....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tesekkur ederim seker :) sen de oylesin.

      Sil
  4. Bizdede kar manzarası aynı canım ama resimlerindeki ziyaretler yüreklerde sıcacık esin tiler yaratıyor . 2017 de her isteğin gönlünce olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Senin de arkadaşım :) Teşekkür ederim.

      Sil
  5. Meleğimiz iş başında yine .

    YanıtlaSil
  6. Anlamlı bu yazınız için elinize sAğlık👏

    YanıtlaSil
  7. Bir huzurevi ziyaretim vardı, aklımda kalan. Ayrılamamıştım pofuduk ellerin yanından. Ne çok anı biriktirmişler, hüzünle dökülüyordu dudaklarında.

    YanıtlaSil
  8. Canım benim çok özel bir kalbin var sevgiler yolluyorum .

    YanıtlaSil