Güzel Bir Gün

Son yıllarda adet edindiğimiz üzere yılbaşı için hazırladığımız hediyelerin bir kısmı ile dün yine Lösev'e gittik.

Yine Macide Hanım karşıladı beni kollarını kocaman açarak.

Hani geçen 23 Nisan da hepimize duygu dolu teşekkür mesajları gönderen o zarif kızımız.

Tam zamanında gitmişiz. Onlarda hazırlık yapıyorlarmış ve hediyeler eksik kalmış. 

Depoya haber göndereceklermiş. Bizi görünce, gerek kalmadı yaşasın!  dediler :)

 Fotoğraflarda tam çıkmamış ama ben söyleyeyim, siz de sevinin:

50 den fazla çocuğumuz hatırlandığını bilerek gülümseyecek sayenizde.

**************

Bir kahveyi hak ettim diye düşünürken, tam da burayı seçmişken 

 Türkiye Emekliler Derneği'ne gitmem gerekti.

Son bir yıldır onlarca tekerlekli sandalyenin bir kısmını

 bu derneğin korosunun konserlerinde dağıttık. 

Koronun üyeleri de maddi, manevi yardımda bulundular, sandalyeler bağışladılar.

Son zamanlarda göre göre beni korist sanan İsmail Hocama çok güldüm ama. 

Anında unutuyor, unutmadığı tek şey müzik sanıyorum.

Tutturmaz mı, haftaya da geleceksiniz  diye :)) 

Neredeyse bana solo verecek arkadaşlar, öyle böyle değil !

Bir ara kendimi Nadide Hayat'ın kahramanı gibi hissettim :)

Neyse bizim toplantı saati geldi de, kaçtım.

************

Akşam yine Ankara Opera Binası'nda kendime ayırdığım rüya gibi iki saat vardı.

Amadeus'un ilk sunumu, tek kelime ile rüya gibiydi.

W. A. Mozart'ın herkesce bilinen besteleri eşliğinde iki perdelik bale gösterisi.

Müzikler, koreografi, hele dansçılar müthişti.  Hiç bitsin istemiyor insan inanın.

Bu sayfalarda size çoğunlukla sergilerden, müzelerden, konserlerden söz ettim.

Bu yıl galiba benim çok sevdiğim bale sanatından, güzel örneklerinden sıklıkla bahis ediyorum.

Çünkü ben tedavimi yine "sanat" ile yapıyorum. Hala acıyan yaralarıma, gündemin getirdiği sıkıntılara iyi geliyor,  benim reçetem bu.

Sizin ki nedir bilemem elbet.  Belki denersiniz diye paylaşıyorum sadece.

( elbette seyir esnasında fotoğraf çekmedim :) bu net. den alıntıdır. 

Ben sadece "selam" da çekiyorum. alttaki gibi)

************

Çıktığımızda, Ankara simsiyah geceye tül hafifliğinde beyaz bir şal sarmıştı.

Kulaklarımda hala o müthiş dahinin müzikleri, elif elif yağıyordu kar.

Hava buz gibi, parklar, bahçeler başka bir ülke sanki.

Hani yaz başında, gül mevsiminde gittiğim ;) Anladınız siz onu.

Gece geç saatte, günün notları, yapılanlar, yarım kalanlar, yarına sarkanlar...

Yeni bir kitaba başlamanın zevki ve bir fincan sıcak çikolata...

Ha, evet ! bir de huzurlu bir kalp.

Daha ne olsun!