Bir Taşın Kısa Hikayesi-ya da Kapı Tutucusu

Öylesine bir taş sanmayın sakın onu.

Parçası olduğu gövdeden koptuktan sonra yüzeylerinin bu denli pürüzsüz olabilmesi için

kimbilir ne kadar uzun zaman dalgalarla dövüldü?

Güneşin sıcağında yandı,rüzgarlarla serinledi,ayazda üşüdü.

Ama direndi,ufalanıp kum zerreciklerine dönüşmedi,

Direndi...Bekledi...

Geçen yaz Küçük Ev'in sahinden uzaklara,evime geldi.

Bir yılbaşı hediye çantasının üzerindeki melek ve yıldızlarla süslendi.

Yıllar ve yıllar boyunca gökyüzünden ona gözkırpan yıldızlar bedenine yapıştı.

O nu bu alemde özel ve tek kıldı.

Şimdi ciddiyetle odamın kapısında nöbet tutuyor.

Sahi,bu sizce de bir taşın hikayesimi şimdi?