Meleğim Olur musun- Evimin en güzel kalabalığı :)

Merhaba!

Ben bu  sabah " artık vaktidir" deyip, günlerdir kapıya, komşuya, elime, yüreğime bırakılan paketleri açıp evde şenlikli bir panayır kurdum. Daha yolda olan yada gönderilmeye hazırlanan bir çokları var, ama olsun. Geldikçe biriktirir, sonra onları da serer, yine buradan sizlerle paylaşırım.

Ben her birini elime aldığımda ne hissettiysem size buradan ulaşsın istiyorum.
Hatta böyle olacağına inanıyorum.

Baktıkça siz de gülümseyecek, içinize ılık ılık bir şeyler dolduğunu hissedecek, mutlu olacaksınız.

 Birbirine kilometrelerce uzak şehirlerden, yurt dışından, yakınlarımdan gelenler renk renk birbirine karıştı.

Terlikler kalemlere, bereler yeleklere, tespihler seccadelere, pijamalar yemenilere arkadaş oldu.

 Aranızda her şeyi, her ihtiyacı düşünen kalplerin olması ne güzel.

 Çok sık olmasa da, bazı yaşlılarımıza hediye de olsa bir şey kabullendirmek zor olabiliyor.

Onlara ihtiyaçları olduğunu düşündüğümüzden değil de, bir misafirin elinde getirdiği hediyeyi almalarının nezaket gereği olduğunu söyleyip ikna ediyoruz. 

İşte böyle anlarda bir cüzdan, bir ilaç kutusu, küçük bir radyo, bir kalem bile ne çok işe yarıyor bilseniz.

Yaşlı beylerin de şık olmaya hakkı var diye düşünenlere ne demeli :)

Ya, hediye paketlerini, süslemeleri ayrıca gönderip benim işimi gerçekten kolaylaştıranlara.

     Öyle çok fotoğraf çekmişim ki... Hepsi görünsün istediğimden. Yine de yeterince anlatamıyor kareler :(

 Hani şu beyaz süveterin üzerindeki bileklikler var ya. 

Renkli makrome ipi ile yapılmış. Onları 10-12 yaşlarındaki çocuklar hazırlamış yaz kampında.

Benim gözümde dünyanın en pahalı mücevherleri ile bezenmiş gibiler.

Ya kırmızı çanta.. Hayata hala gülerek bakan bir hanımın kolunda olsun diye hayal ediyorum.

Var, var... Bulunduğu duruma şükreden, sevgi dolu, elimizi tuttuğunda bırakmayanlar öyle çok ki.

 Şimdiye kadar düzenlediğim yardım etkinliklerinde bana yazılmış her kart, mektup, not.. ne varsa saklarım biliyor musunuz?

Hani bazen kurumlar belge,plaket le taltif ediyorlar ya bizi.

Bilmenizi isterim ki;

Tek bir satırdan ibaret olan ya da 

 postanede de ayaküstü bir kağıda acele sığdırılmış bir cümle de aynı derecede değerli benim için.

 Kimi ilmek ilmek göz nuru, kimi özenle seçilmiş mağazaların raflarından belli. 

                               Kimi bir afacanın kitabı, kimi zor ayrıldığı en sevdiği kahraman.
                                               Şimdi başka ellere dokunmak için sıradalar.

Sonunda beni bugün ağlatan, çok şık el örgüsü bir beyefendi yeleği. 

Sol yanında bir cep. Cebin içinde bir paket kağıt mendil...

**********

Hani hep derim "konuşmak ve yazmak bu dünyada bana en kolay gelen iki şey" diye.

Yok, bugün, şimdi geri aldım.

Ne yazarsan yazayım, nasıl anlatırsam anlatayım hissettiklerimin tam karşılığı değil.

Ama siz anladınız, biliyorum.

Çünkü siz de ömrünüzün bir yerinde, hem büyük bir sevinç, hem derin bir hüzün duymuşsunuzdur yüreğinizde.

Sonsuz teşekkürlerimle.