Meleğim Olur Musun - Yılbaşında Huzur Evi'nde

31/12/2013 

Etimesgut Huzur Evi

Oğluma sordu- Bu kimin selamı? diye.

-Turist Ömer ?

-Sadri Alışık'ın. Askerde benim tabur komutanımdı. Çok iyi bir adamdı.

Ölene kadar da görüştük dedi. Hemen doluverdi yorgun gözleri.

Sarılmak, dokunmak da onların ihtiyaçlarından biri.

Belki de en önemlilerinden.

Masalar garip, sandalyelerin çoğu boş. 

Odalarından, yataklarından çıkacak durumda olmayanlar var çünkü.

Tekerlekli sandalyeye bağımlı olmak eğlenceye katılmaya engel olmuyormuş, bakın :)

               


                   Ankara'nın Bağları nı çalıyor orkestra ama onlar nerenin bağlarını düşünüyor. bilinmez...

 Herkesle fotoğraf çektirmek istiyordu. Benimle, oğlumla, sosyal hizmet sorumlusuyla.

Peki dedik.

           4 yıl önce lise öğrencisiyken onlara gitar çalan oğlumu hatırlayıp

 " okuyon mu, üniversiteyi kazandın mı?" diye soran amca.

Okuyo amca, okuyolar çok şükür.

  Dedim ya, herkesle resmi olacak :)

Hatırlanmak isteği, yaşlılık da mı basıyor yürekleri bilmem ki.

                        Kulakları ağır işitiyor bu amcanın. Ne getirdin, niye zahmet ettin. deyip durdu.

 Sana küçük bir hediye getirdim, kabul ederseniz çok sevinirim . Dedim.

Sen bugün buralara gelmiş, bizi düşünmüşsün, etmez miyim. Dedi.

Ağladı, çocuğum olsa burada olmazdım. Dedi.

Birlikte açtık paketi. Şalı omuzlarına sardık, yemenisini, patiğini yatağına, seccadesinin yanına koyduk.
Duasını aldık, vedalaştık.

Yatakdan kalkamadığına üzüldü. 

-Tut elimi, kaldır. Dedi. Böyle olmaz ki.

Olur, olur. Niye olmasın...

Bize odaları gezdiren Halkla İlişkiler Sorumlusu Sevinç Hanım.

Size teşekkürlerini iletmemi istedi.

Yine gelin, hep gelin ricası ile vedalaştık.

Bu yazıyı hazırlarken sadece fotoğrafları paylaşırım diye düşünmüştüm.

İçim öyle ezik ve dolu ki. Yazmadan edemedim.

O odalardaki hüzün ve yalnızlık yüreğime sindi.
2 Yıl önce bizi kapıda karşılayan, hastalığının ilk evresindeki teyzeyi yatağa bağımlı ve çok kötü durumda bulduk. Aynı odayı paylaştığı diğer hasta daha da ağırdı.
Geçen ziyaretimizde tanıdığımız bir çok yaşlımızı bu defa göremedik.
Niye yoklar ? da diyemedik açıkçası.

İşte böyle sevgili dostlar.
İlk defa bu kadar etkilendim, ilk defa bu kadar çok dokundu içime o bakışlar.
Alıştığımı sanıyordum oysa.
Ben dün geceden beri pek iyi değilim anlayacağınız.

Yeni yılın bu ilk gününde,
Onlara yaşattınız duygular için her birinize çok teşekkür ediyor,
 hepinize sevgi dolu bir yıl diliyorum.