Serçev için düzenlenen Kermesimiz

 Üç gün süren güzel bir hikaye bu.
 Bir kermesin resimli romanı neredeyse.
 Konusu sevgi, iyilik ve dostluk üzerine.

 İlk günün sabahı Azra Melek bize kutu dolusu 14 Şubat kurabiyeleri ile start verdi.

Burada linki vereceğim tek bağışçım o benim. 

Çünkü ben onun nasıl biri olduğunu anlatabilmekten acizim.

Siz bakın, görün ve bana hak verin diye. 

 " Halil İbrahim Sofrası "adını verdiğimiz masamız. 

Sattık sattık eksilmedi arkadaş! Bizde sonunda "bu işte bir sihir var" dedik.

 Şule'nin ünlü kocakarı iğnedenlikleri sergiyi gezmeye gelenleri masamıza mıknatıs gibi çektiler.

Öyle ki satılmasınlar diye çok direndim.

Ama baksanıza, çok güzeller değil mi? Sonunda biri benim oldu :))

 Nazanım'ın iş arkadaşları. Hem ördüler, hem diktiler, hem de gelip alışveriş yaptılar.

Neşeli, güzel bir grup kadın bize uğur getirdiler.

Laf aramızda, ben onlarla daha ne kermesler yaparım :) 

Onlara şimdiden söylemiyorum, kaçışmasınlar diye.

 Masamızdan bakınca, katılımcılar, ziyaretçiler.

 Sevdiye Hanım iki bebek battaniyesi getirdi standımıza, görseniz pofur pofur şeyler.

Daha elimdeyken sattım gitti :)

Kendisi de ne güzel boyamalar yapmış, bakar mısınız..

 Fiamma Şule'nin Ankara da yaşayan akrabası Hülya Hanım, bize takılar getirdi renk renk.

Bütün bir gün de yanımızda oldu sağ olsun.

            Eski tanıdıklarla yeniden ve fiziken karşılaştık. Çiçek ve Hanımeli Forumdan Sercan. Adı gibi can.

 Ahunur Hanım en kokoş masanın sahibiydi. Zarifliği ile de renkti.

Son derece şık masa örtüsü ve düzenlemesi  ile 

masasına dertsiz kumaştan örtü seren bana inceden bir ders verdi ;)

Olsun, zaten bizim masanın örtüsü üzerindekilerin çokluğundan görünmüyordu ki :))

Bir de sürekli çay, kahve...E, iyi de yapmışım.
Bu arada misafirlerimiz de hiç bitmedi, Allah bitirmesin.

Bakın bu güzel anne-kızı anlatmadan geçemem.

Elişlerini birlikte üretmişler.Nasıl özendim saygı dolu ilişkilerine.

Günün sonunda hanımefendi bir rahatsızlık sonucu edindiği tekerlekli sandalyeyi de

 bize bağışlamak istediğini söyledi. Önümüzdeki hafta Serçev'e teslim edilecek.

 Hayriye, mayriye, mayri...Blog adının çıkış noktasıymış bu tekerleme.
Bu iki Hayriye'nin arasında bir Tülin olan fotoğraf da vardı ama şimdi bulamadım.

2+1 gibi olmuştuk :)

Aman da benim komşularım! Aynı mahallede oturuyormuşuz haberim yok.

Ahşap boyamalar yapmışlar geldiler.

Bize de kalemlikler, kutular bağışladılar. Gelecek yardım etkinliklerinde bulunmaya da söz verdiler.

Daha ne isteyeyim? Sağolsunlar.

 Bu becerikli hanımda Sibel'in kermesi düzenlerken en büyük yardımcısı, ablası.

 Ay, sayamıcam şimdi!  Biz işte...

Aman da, annesini de süslermiş  :))...Nalan ve kızı Nimet.

 Ara sıra üşüdüğümü hissettim, bir de ayaklarımın zonkladığını. 

Sarınıp sarmalanmışım, ne dinliyorsam öyle pür dikkat?

 Euroflora bizi hatırlayan tek firmaydı diyebilirim. 

Hepimizin şık birer kapı çelengi oldu sayelerinde .

 Hah, işte üç gün deliler gibi dolanıp tek gram zayıflamamamın sebepleri.

Kısırlar, dolmalar, pastalar nasıl da lezzetliydi. Yeme de dur1

Ellerine sağlık hepsinin. Bana da afiyet olsun.

Ben, Şule, Müzeyyen Hanım.

Müzeyyen Hanım kişiye özel mutfak takımları dikiyor. Nasıl anlatsam ki, başlıbaşına ayrı bir yazı konusu kendisi. Valla öyle her şeyi beğenme gibi bir huyum yoktur. Kibarlık adına bile yapamam bunu.

Lakin bu hanım müthiş! Hele Serçev için bağışladığı bir horoz ekmeklik, bir de fincan ekmeklik vardı ki, 

tek kelime ile bayıldık. Kermes sonunda  kendisini gönüllü yaptık, aramıza kattık .

Dünden hazırmış garibim :)

Biz güzelliklerle dolu üç gün geçirdik. Sadece Serçev'e destek olmak için eli kolu dolu gelen, bağışçımız Şule'ye, 

akıl hocamız Serpil Ablama,

 haftalardır bu kermes için koşuşturup Ankara da bir ilki başaran ve üstelik toplanan masa kiralarını SERÇEV'e bağışlayan Sibel'e,

 el emekleri ile gözümüzü şenlendirenlere,

 herkese, herkese gönülden şükranlarımı sunuyorum.

Ve, perde!!!!