Ben de Az Eskici Değilim

Bugün bir iç dökesim var size nedense sevgili okurlarım.

( Okurlarım mı? :) pek havalı oldu ya. Silmeyeyim kalsın bari)

Siz de öyle misinizdir bilmem. Benim hiç normal eşyalarım olmadı. Yani tekmili birden olmadı.

Zaten eşya sever biri olmadığımdan başka türlüsü beklenemezdi. Sadece "yemek odası takımı" denen çok parçalı şeyin iki parçasını, o da mecburen (!) almışlığım vardır. Gerisi, ya "şuraya rahat bir şey alalım" diye alınmışlardan ya da benim topladığım eskilerden oluşur.

Geçenlerde yeni tanış biri " merak ediyorum, senin evde kim bilir neler neler vardır deyince" yok canım... ile başlayıp yüzlerce dikiş yüksüğümü, oradan buradan toplanmış sütlüklerimi, misk kutularını, duvar tabaklarını, hatıra çay kaşıklarını falan bir solukta saydığımı fark ettim.

Bunları paylaşmaya karar verişim, bana ne kadar keyif verdiklerini bugün bir kez daha fark etmemdendir. Ciddi anlamda "koleksiyon" sayılacak tek obje " dikiş yüksüklerim" elbette. 

Diğerleri dünyanın dört bir yanından gönderilen hediyeler sadece.

Taş aynalı bu eski ecza dolabını yıllarca aradım desem kim inanır bilmem.

Ulus daki benim eskici arkadaşlara haber bırakmışlığım bile vardır, "bulursanız ayırın" diye.

İki yıl kadar önce ünlü Ayrancı Antika Pazarı'nda karşıma çıktı.

Çok para istedi satıcı, almadım. Döndük dolaştık, ona bak, buna bak... yok! aklım dolapta benim.

Hava soğuk, akşam vakti yaklaşmış ve ben yine satıcı ile face to face :)

Sonunda neredeyse 2/3 fiyatına aldım dolabı. Nasıl mutluyum ama yüzümü gören triplex villa aldım sanır. O derece yani.

O gün bu gün öndeki taş aynayı söküp, yerine içindekileri görebilmemi sağlayacak bir cam taktırıcam. Lakin o sırları yer yer dökülmüş puslu aynaya da bir türlü kıyamıyorum.

Bir de bu mintiricik şey var.

Dilek ayırmış, ben bir şey yaparım diye. Fazla parçalar vardı yanında yöresinde. Söktüm , boyadım acemice ama sevdim. Özel bir şey, çünkü ben yaptım :)

Bu da hem kütüphanem, hem de koleksiyon evi.

Banyo ve mutfak dolapları yapan bir mobilya ustasına yaptırdığım bu kütüphanenin hikayesi ise tam  trajikomik. Hikayesini değilse de, kendisini koleksiyon bloğumda paylaşmıştım daha önce.

İsterseniz buradan okuyabilirsiniz.

Yeni hafta ceplerine size küçük mutluluklar veren ne varsa onları doldurup gelsin.

Ya da küçük paralarla, büyük keyifler satın alın benim gibi.

Benimle de paylaşın ne olur :)

Daha önce aldıklarınızı, alamadıklarınızı, toplamak, biriktirmek istedikleriniz.

Çok sevinirim.