Kahve Zamanı - Piraye Cafe

Piraye İçin 

Bulutlar geçiyor: haberlerle yüklü, ağır.

Buruşuyor hâlâ gelmeyen mektup avucumda.

Yürek kirpiklerin ucunda uzayıp giden toprak uğurlanır.

Benim bağırasım gelir: -"Pîrâye, Pîrâye!.." diye

                                                                                Nazım Hikmet Ran

                                                                        1945

Yıllar içinde, baharda, yazda, güz de,
 kah yalnızlığımı, kah uzak illerden gelen misafirlerimi ağırladı bu tahta masalar.

Gölgesine sığındım ağaçları, bazen konfeti misali sarı yapraklar döktüler saçlarıma.

Kavaklıdere de Nazım Hikmet Kültür Merkezi'nin bahçesindeki bu cafe artık yok  :(

Size de olur mu?
Sevdiğiniz, oralı anılar biriktirdiğiniz bir mekan yok olunca, 
kendinizi terk edilmiş hisseder misiniz?
Hatta kızar misiniz?