Ayasofya

Bir gün de martıları takip ettim.

Şimdilik uçamayacağıma göre, vapura binip Boğaz'ı geçtim onlarla.

Sultan Ahmet'e geldik sonunda. Ayasofya ya.  

Burada hep yazdığım gibi Müze Kart sayesinde hiç sıra beklemeden, vakit kaybetmeden bu ihtişamlı yapının içine giriverdim. Yakında ilgili bakanlıktan "teşekkür" alırım diye düşünüyorum :)

Çocukluğumda her yaz karne hediyesi olarak, müze müze dolaştıran anneannemin ruhu şad olsun.

İstanbul'a gidişlerimde aynı yerleri tekrar gezmek, bana adeta zaman yolculuğu yaşatıyor. 

Lakin Ayasofya ile ilgili anılarım çok silik. Oyda Topkapı Sarayı, Yere Batan Sarayı (o zamanlar adı böyle idi ), Arkeoloji Müzesi, hatta Sağlık Müzesi, Hisarlar, türbeler, camiler, hamamlar... Hepsi dün gibi aklımda.

Müzenin sayfasından bir alıntı ile; 

Ayasofya Müzesi

En çok ziyaret edilen müzeler arasında yer alan Ayasofya; sanat ve mimarlık tarihi bakımından dünyanın en önde gelen anıtlardan biri olup, dünyanın 8. harikası olarak gösterilmektedir.

 Bu yapı daha 6.yy'da Doğu Romalı Philon tarafından da, dünyanın 8.incisi harikası olarak nitelendirilmiştir. Bugünkü Ayasofya aynı yerde fakat öncekilerinden farklı bir mimari anlayışla yapılmış olan üçüncü yapıdır. Bu yapı, İmparator Justinianos tarafından (527-565) dönemin iki önemli Mimarı olan Tralles'li (Aydın) Anthemios ile Miletos'lu (Balat) İsidoros'a yaptırılmıştır. 

Yapım çalışmaları sırasında iki baş mimar ile birlikte 100 mimar ve her mimarın emrinde 100 işçi çalıştığı kaynaklarda geçmektedir. Yapımına 23 Şubat 532'de başlanmış, 5 yıl 10 ay gibi kısa bir sürede tamamlanarak büyük bir törenle, 27 Aralık 537' de ibadete açılmıştır.

916 yıl kilise olan yapı, 1453 Yılında Fatih Sultan Mehmed tarafından İstanbul'un fethiyle camiye çevrilerek, 482 yıl cami olarak kullanılmıştır. Atatürk'ün emri ve Bakanlar Kurulu'nun Kararı ile 1935 yılında Ayasofya müze olarak kapılarını ziyarete açmıştır. 

 İkonayı görüyor musunuz? Öndekini değil :) Tam başımın üzerinde.

Şadırvan

Bir yanda ziyaretçiler,

tadilat, tamirat devam ediyor bir yandan. 

Terleyen Sutun;

Rivayet odur ki, metal zarflı bu deliğe elinizin başparmağını sokup, avucunuzu bir tam tur döndürebilirseniz dileğiniz kabul olurmuş.

Bu uğurda şekilden şekile giren ziyaretçileri izlemek çok eğlenceliydi:)

Ben mi? Bir turist rehberinin verdiği taktikle hallettim.

Bilgiyi kaynağından almak gibisi yok !

Biraz sonra üst kata çıkıp, bu parmaklıklardan aşağıya bakacağım.

İşte çıktım!

Tarihe iz bırakmak demek, bu olsa gerek.

Bir ara birazcık üşüyerek de olsa bilgilendirme salonunda yapının tüm tarihçesini izledim.

Son uğrak noktası müze dükkanı oldu.

Bütün müzelerde olduğu gibi biraz pahalı ama özenli turistik, hatıra objeleri vardı. Güzel bir müzik ve mis gibi bir koku eşliğinde soran çok, satın alan azdı.

İşte böyle sevgili dostlarım.

Madem müzeler toplumların hafızaları, yeni bilgiler,anılar depolayın siz de.

Ya da benim gibi olanları canlandırın yeni baştan. 

Seçim sizin!