Vakıflı Ermeni Köyü Ve Musa Ağacı

Efil efil rüzgarı, sokaklarında, yol kenarlarında capcanlı renkleri ile sardunyaları, sakinliği, temizliği ile çok güzel bir köy Vakıflı.

Bir tarafta Kel Dağ, ucunda Akdeniz ve ardında Suriye görünüyor. Diğer tarafta Musa Dağının geniş etekleri... Vakıflı Türkiye deki tek Ermeni köyü.

Köyün kadınları kurdukları kooperatif ile organik tarımda elde ettikleri ürünleri işleyip kilisenin bahçesindeki stantlarda satıyorlar. Neredeyse tüm meyvelerden yaptıkları şaraplar, reçeller  raflarda dizi dizi. Ben nar ekşisi ve kara dut şurubu aldım ve her ikisini de çok beğendim. Şehir merkezinde satılanların aksine, şık cam şişelerde ve üzerinde gerekli bilgileri içeren etiketleri ile özenli bir çalışmanın ürünü oldukları hemen seziliyor. Üstelik plastik şişelerle satılanlarla aynı fiyattan. Bu küçük detayı yazmadan geçersem, emeğe haksızlık edeceğimi düşündüm.

Mumlar Mart ayında vefat eden Ermeni  Patriği içinmiş.

Ben bizzat papazla konuşup, baş sağlığı diledim. Allah rahmet eylesin dedim. O da, Amin dedi.

Nalan niye güldü ki :)

Çeşme ve kapı önü gördüm mü, fotoğraf çekmeden, çektirmeden olmuyor nedense.

Hayır bir de düzgün durabilsem amenna.

Bu güzel köydeki Ermeniler her yıl kutladıkları yortu, noel programları ile geleneklerini bugün de devam ettiriyorlarmış.

Hazır buralardayken Hıdırbey Musa Ağacı'nı görmeden olmaz dedi yerel rehberimiz.

Hemen he dedik tabii.

Hıdırbey Musa Ağacı efsanesi

Rivayete göre, Samandağ sahilinde buluşan Hz. Hızır ile Hz. Musa birlikte dağa çıkarlar. Bu ağacın bulunduğu noktaya geldiklerinde Hz. Musa elindeki asayı toprağa saplar ve eğilip su içer. Tekrar dönüp baktığında asanın yeşerip fidana dönüştüğünü görür. Halk arasında ab-ı hayat suyundan can bulan fidanın binlerce yılda gelişerek bugünkü halini aldığına inanılmaktadır. Ağacın gövde çapı 7,5 metre, çevresi 21 metre, yüksekliği ise 7 metredir. Ağacın dalları yaklaşık 1000 m2'lik alanı kaplamaktadır. Ağaç, Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulu Başkanlığı tarafından koruma altına alınmıştır.

Nasıl da sevilesi bir ağaç değil mi?

Ağacın hasta bölgeleri tedavi edilmiş.

Bir poz da arkadaşımla :)

Güneş kalbinize sızmak için ille de bir yol bulur. Yeter ki onu görmeyi isteyin, dileyin.

Gezimiz bitti ve biz sabahın karanlığında bindiğimiz uçakla eve döndük.

Sonra,

Gençlik Parkının anne-çocuk zürafaları ile güneşli Nisan ayının ilk günlerinde Ankara sabahı gülümsedi.

Kim bilir, belki de "hoş geldiniz" dedi.

**********

Bu yıl gezi açısından en verimli zamanı yaşadığımdan,
Mart sonu-Nisan başından bugüne nasıl geleceğimi düşünmekteyim kara kara.

Bu sabah yine bir kavuşma yaşadık Ankara ile.

Sırada Burdur var ya... Hadi bakalım!