Kahve Zamanı - Karda Ankara

KAR

Lambayı yakma, bırak,
sarı bir insan başı
düşmesin pencereden kara.
Kar yağıyor
karanlıklara.
Kar yağıyor
ve ben hatırlıyorum.
Kar…
Üflenen bir mum gibi söndü
koskocaman ışıklar..
Ve şehir
kör bir insan gibi kaldı
altında yağan karın.
Lambayı yakma, bırak!
Kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların
dilsiz olduklarını anlıyorum.
Kar yağıyor
ve ben hatırlıyorum

                                              *********                                             

Şiir Nazım Hikmet'ten, fotoğraflar benden.

Dün sabah Ankara beyaz bir örtüye bürünmüştü. Gerçi bu senenin ilk karını geçen hafta Beypazarı yollarında gördük. Bu sene geç kalmışlığın telaşı ile, tipi halinde, bir hışımla geldi. 
Önceki gece de sabaha karşı yağmış olmalı usul usul. Hiç fark etmedik.
Zamanı mı? Zamanı elbette.

Madem mevsimlerden Kış, madem kapıda kardanadamlar, 
Ulus da terkedilmiş evlerin hüznü yakışır bugünlere.

********


Bu yazıyı öncelerde hazırlamış, paylaşmamışım. 
Uzun yol azığı gibi kalmış çantanın dibinde.