2019 - ALMANAK

OCAK

Geçen yıl Ocak ayı benim ve pamuk kalpli melek arkadaşlarımın hazırladığı yüzlerce hediyeyi hem

 MEV Gökkuşağı İÖO da,

hem de,

 Serçev Engelsiz Meslek Lise'sinde çocuklarımızda armağan ettiğimiz, pastalar kestiğimiz
bir etkinlikle başladı.

ŞUBAT

Bu kısa, sevimli ay her sene bereketi ile gelip, beni ve arkadaşlarımı oradan oraya koşturuyor.

Ev buluşmaları,

tasarım fuarları turları (malum 14 Şubat Sevgililer Günü var)

bir de atölye çalışması sığdırdık ite kaka :)

MART

Her yıl Mart ayında 8 Mart haftasında Ankara da ağırladığım misafirlerim olur 

ama 2019 da İstanbul beni ağırladı. Sıla-i Rahim de ruha şifa bir şey var.

Bir gün tek başıma çıkıp Ayasofya ya gittim. 

Zamanın, sonsuzluğun, gelip geçiciliğin somut varlığı içinde kaybolmaya.

Gülhane Parkı çocukken gitmeyi çok da sevmediğim bir yerdi benim.

Ninem her yaz bir kaç kez götürür, bana haşlanmış süt mısır, sade gazoz ve külahta dondurma alırdı.

O sefil barakalardaki hayvanları ziyaret ederken nasıl üzüldüğümü asla anlamaz,

 ben de söylemezdim. Hele o koku :(  

Yani çocukluk güzel de, her anı mutlu etmiyor bazen insanı.

 Yonca ve Güler geldi İzmit den bir günlüğüne.

Kadıköy de kahvaltı, Moda sahilinde yürüyüş ve Barış Manço Evi'ne ziyaretten sonra 

bir balıkçıda akşam yemeği yedik. Ne güzel bir gündü. 

NİSAN
Bu yaz bizim evde orduya katılmayan bir ben kaldım :))

Alp uzun dönem yedek subay oldu. 

Korhan bedelli olarak askerlik yaptı. İki yemin töreninde de gözyaşlarımı tutamadım.

O gün orada olmak çok güzel bir duygu. Onca emek, çaba bir böyle günler için, bir de dört harflik o kelimeyi duyabilmek ve her seferinde kalbinizin pır pır etmesi için galiba.

"ANNE"

*******

Mart sonuydu, Nalan bir ara bana -beni Hatay'a götürsene, demişti.
Ne dilese olacakmış :)

25 yıl önce İskenderun da bir ay kadar kalmış, Antakya ya hiç gitmemiştim.

Küçüğüm bebekti henüz. İlk süt dişlerini orada çıkarmıştı.

Alp her gün Orduevi'nden kaçıp, deniz kenarındaki lunaparka gitmeye çalışırdı.

Hatay da kaldığımız kısacık zaman diliminde ne çok hatırladım o güzel günleri.

Biliyorsunuz artık, seyahat bazıları için yeni tatlar denemek, bazılarımız için dinlenmek, benim gibiler içinse müze gezmek demek :) Antakya bu anlamda adeta Cennet. 

Her yıl olduğu gibi 23 Nisan da yine hediyelerimizle düştük yollara.

********

TÜED çatısı altında bu yıl da engelli bireyler için bir konser düzenledik,

konser sonunda 30 dan fazla tekerlekli sandalyeyi sahipleri ile buluşturup mutlu olduk.

 MAYIS

Mayıs ayı bahardır, çiçektir, pencereler açık oturmaktır ama en çok Anneler Günüdür benim için.
Elimde bir buket çiçekle bir kapıyı çalmaktır. ANNEMDİR.

Onun güzel elleri yerine başka pamuk elleri öptüm geçen yılda.
Anneler Günün de Demetevler Fatma Üçer Huzurevi'ne arkadaşlarımla ziyarette bulunduk,

hediyelerimizin yanında bir de müzik grubu götürdük.

Hem çaldık, hem söyledik, hatta oynadık  bile  :)

******

Bahar yağmurları sürerken Güler geldi İzmit ten.

Çocukluğum geldi, trilyon tane hatıra geldi.

HAZİRAN

Ne güzeldir "Yarim Haziran" adlı kitap.

Haziran dendi mi hemen aklıma düşer. Bir daha okuyayım derim, okumam, unuturum.

UTEF (Uluslararası Tüm Engelliler Federasyonu) geçen yıl tanıdığım ve tekerlekli sandalye bağışlarımızın bir bölümünü yönlendirdiğim bir adres oldu Haziran da.

********

Ve yollar beni yine ve çok şükür maviye yakın, kedere uzak yuvama, deli dolu komşularıma, 

sabah kahvelerine, dost sohbetlerine, Küçük Ev'ime götürdü.

TEMMUZ

Burdur küçük oğlumun kısacık askerlik yaptığı şirin kent.
Kısa mısa, ben anlamam dedim yemin töreninde hazır ve nazır bulunmak üzere yola çıktım.

İyi ki gittim, kaldım, gezdim ve küçüğümü alıp döndüm.

Size de buradan tekmili birden olmasa da uzun uzun anlattım bu sevimli şehri.

Temmuz da sitemiz için Mavi Kütüphane'nin temelini attım (!)

Yazın yarısını geçirdiğim sahillerde kitap okuyan çocuk sayısının azlığı beni gerçekten üzdü.

Çocuk kütüphaneleri ile yaz tatillerinde içli dışlı olan bizim gibiler için sadece telefon ve tabletle günler geçirmek anlaşılır şey değil. Yazdık, çizdik, anlattık, sonunda kitaplarımızı raflara dizmeye başladık. Ama hala çok eksiğimiz var :(

Aldınız siz mesajı :))

AĞUSTOS

Bayram için Ankara'ya döndüm. Sonra tekrar Küçük Ev.
Bu defa yalnız değilim, Alp izin aldı benimle geldi. Ev, kat, site, sahil canlandı birden :)

Ankara ya gelince sanki aylarca ayrı kalmışım gibi sıcak mıcak demedim,

 sevdiğim sokakları, dükkanları bir bir dolaştım.

Hepsini yerli yerinde görünce rahatladım.

EYLÜL

Yaz mevsimi, Ankara ya dönünce bitiyor benim için. Eylül, Sonbahar bu şehirde ama bıraktığım yerde yaz devam etmekte. Yine de Eylül de bir ciddiyet, bir plan program başlıyor hayatımda.

Gülmeyin ciddiyet dedim diye :)

Biliyorum çok bana göre değil ama hafiften bir Ankara siniyor üzerime.

Sergilerin, fuarların, konserlerin, tiyatro oyunlarının ayak sesleri duyuluyor şehirde yavaştan.

Böyle olduğu için yaza vedanın sancısı az da olsa azalıyor gönlümde.

EKİM

Yüzlerce çocuk, harika arkadaşlıklar ve seminerlerim.

5 ve 7. sınıflara gönüllük temalı seminerler verdim bu yıl da.

Hem Neşeli Evler'e yenilerini ekledim, 

hem de bir tasarım şenliğinin çalışmalarını yaptım.

İzmit'e

İstanbul'a gittim kış gelmeden.

Ama 29 Ekim öncesi yine olmam gereken yerdeydim .

KASIM

Bazen ben sadece anlatıyorum. İnanarak, severek, tüm samimiyetimle ve beklentisiz.

Sonra güzel şeyler oluyor böyle kendiliğinden ;)

Şaşkınlığım mutluluğumun koluna girip alıp başını gidiyor.

Her 10 Kasım da beni nerede bulacağınızı biliyorsunuzdur artık diye düşünüyorum.

Allah sağlık verdiği, nasip ettiği, ömrüm sürdüğü sürece.

Ve şenliğimiz;

Hem üretenlerin, hem alış veriş yapanların, hem de vesile olanların harika günü.

Tüm güzellikler iç içe. Yine de en çok ben sevindim gibime geliyor ;)

ARALIK

Hemen başlarında bir gezi yaptık arkadaşlarımla.

Beylerin pazarına, Beypazarı'na uzandık şöylece.

Yılbaşı geliyor, Serçev stantlarımıza ürün lazım dedik.

Çok çalıştık gerçekten. Benim melek kalpli arkadaşlarım.

Lulu'm, Bahar'ım, Müzoş'um, Dolunay'ım beni hiç yalnız bırakmayanlarım. 

Onlara nasıl ve ne kadar teşekkür etsem az.

Bu yıl koleksiyonumla çok da ilgilenemedim. Eş dost da olmasa sayacak olduğu yerde :) 

Allah herkese gezen, gören, unutmayan dostlar versin ne diyeyim.

Grup olarak seneyi bir Ulus gezisi ve Rahmi Koç Müzesi ziyareti ile kapattık.

Benim kaçıncı gidişim bilmiyorum ama her seferinden ilk kez gidiyor gibi mutluyum.

Unuttuklarım vardır muhakkak ama bu hali ile bile en güzel yıllarımdan biri oldu 2019.

Hele son günlerinde ailemize yeni bir birey katılmasının hazırlıkları ve heyecanı eklenince, 

daha ne isteyeyim? Çok şükür, bin şükür.

Seneye bu günlerde size yazabilecek miyim bilmiyorum elbette ama yazarsam da 

en az bu denli gönül hoşluğu ile olsun inşallah.

Sizin de aylarınız, mevsimleriniz sağlıklı, sevgi ve huzur dolu olsun.

Her günümüz şükür edeceğimiz güzellikte olsun.

AMİN