Siz hayattan payınıza düşeni yaşayıp giderken,
o da sizinle küçücük oyunlar oynuyor diye düşünüyorum bazen.
Sonunda size 'Aaa,daha neler,yok canıım,e pes doğrusu 'dedirten ,
sevimli oyunlarla kendince eğleniyor galiba.
Bugünlerde Fiamma ile birbirimizden habersiz ,eşzamanlı aynı işlerle oyalanmalarımız
bunları düşündürdü bana.
Onun yaptıklarına 'Ben de...'diye başlayan cümleler kuruyorum nicedir.
İşte yukarıda üzeri logolu bir çuval çantanın benim yorumumla cepli hali.
Ha,unutmadan karede görünen herşey (yumak hariç) geri dönüşüm.
Şişler bile.
Ne güzel değerlenmiş çuval...Şişler nasıl geri dönüşüm oldu?Merak ettim Tülin abla...
YanıtlaSil:)) Biri sorsun da anlatayım diye bekliyordum Nazan.
YanıtlaSilŞöyle ki;onlar aslında çanta sapı.Hani mağazalaın verdiklerinden.
Ben onları çıkardım,birer başlarına seramik hamurundan boncuklu toplar yaptım ve oklava işi örgüde kullanıyorum.
Hani düzgünce sivriltmenin bir yolu olsa...büyük ve keskin bir kalemtraş gibi?
Tornayada bağlatamam ya...ama...neden olmasın...?
çok güzel olmuş tülünciğim ellerine sağlık, bir rahatladık bir rahatladık çuvalları düzene sokunca değil mi?Seninki pek naif olmuş ve beyaz açmış...
YanıtlaSilŞişlerin pek güzelmiş,alemsin vallahi:)
Görende ,
YanıtlaSilİçine el işimi,ön cebetel.anahtarlık falan atıp komşuya sabah kahvesine gidebileceğimi falan sanır fiamma.
Sahi,niye yaptık ki şimdi biz bunları?
çuval keseler pek şirindii atamayacaktık nasılsa, ziyan olmasın diye:))
YanıtlaSilhaaa,tamam.Şimdi ziyan olmadı değilmi:))
YanıtlaSil