Bir sığınağın var mı?Diye sorsanız eğer, hiç tereddüt etmeden,
Evet,bir camiinin serin loşluğu derdim.
Küçük bir kız çocuğu iken,ninemin elinden sımsıkı tutarak her cuma ziyaret ettiğim Eyüp Sultan benim çocuk telaşlarımın bir süreliğine durduğu yerdi.
Büyüklere has o dinginlik usulca beni de sarar,kocaman serinlikte efsunlu bir sesten hiç susmayan Kur-an ı dinlerdik.
O mekanda her şeyin başka olması gerektiğini bilirdi çocuk aklım.
Düzgün oturmalı,konuşmamalı ,ki benim için en zoru buydu,nineciğim
-hadi artık.Diyene kadar beklemeliydim.Sonrasında Hazret in sandukasının ayak ucunda,parmaklıkların önünde birlikte dua ederdik.
Ben bugün de gittiğim her yerde camileri ziyaret ederim.
En çok sokak aralarında,cemaati birbirine ahbap,küçük,tarihi camileri severim.
Hacettepe Üni. Hast.nin arka tarafında Karaca Bey Cami var.
Bahçesinde Karaca Beyin ve oğullarının sonsuz ikametgahı olan bir küçük yapı .
Geçerken ziyaret ettiğim,serin loşluğuna sığındığım.
Zamanla tanıdık olduğum,alıştığım.Uzun zaman uğramadığımda özlediğim.
Sanıyorum her birimizin gönlünde böyle gizli sığınakları vardır.
demek ki gelecek hafta www.gezinim.com da yazacağım yazıyı çok seveceksiniz ...
YanıtlaSilziyaretlerinizi özledim blogumda görmek mutlu eder beni
Teşekkürler moon.Uğrarım elbet.
YanıtlaSilNe güzel şey birinin yolunuzu gözlemesi..
Minik cezvem benim yine nerelere gitmişsin böyle,ne güzel de anlatmışsın, ahh yanında olmak vardı diye iç geçirdim:)
YanıtlaSilOlur belki bir gün fiamma..??
YanıtlaSilNe güzel bir sığınak. Benim yok böyle bir sığanığım ve ben şimdi farkettim eksikliğini. Seni okurken ne kadar eksik olduğumu fark ediyorum ablacığım. İyi ki varsın, bana nasıl biri olmak istediğimi hatırlatıyorsun :)
YanıtlaSilSEN DE BENİ ŞIMARTIYORSUN YEŞİM.
YanıtlaSilZATEN ŞIMARMAYA MEYİLLİ BİR YAPIM VARDIR,BAK SONRA SÖYLEMEDİ DEME.