18 Ocak 2011 Salı

Çiçekler

Lise hayatım boyunca okulumuzun ödüllü folklor ekibinin üyesiydim.
80 li yılların başında öğretmen arkadaşımı kıramamış,bir ilk okulda folklor eğitmenliği yapmıştım.
Çok zevkli ama bir o kadar da yorucu bir işti.
Çocuklar 10-11 yaşında ve sayıca çok fazlaydılar.
Disiplini sağlamak benim gibi biri için oldukça zordu ama çok da eğleniyorduk birlikte.
Üstelik onlarla geçirdiğim sürede eğer öğretmenlik mesleğini seçseydim nasıl bir öğretmen olacağımı da görmüş oldum.
Yıl sonunda bana çiçekler,gülücükler,sarılmalar ve minik hediyelerle geldiler.
Bu iğne oyası yaka iğnesi o güzel çocuklardan birinin hediyesi.
Bunca yıl sonra,ben bambaşka bir şehirde yaşarken onların birer yetişkin olarak nerelerde oldukları sorusu düştü aklıma.
Hoş,gözümde yakamdaki bu çiçekler gibiler bugün de.


7 yorum:

  1. BAYILIRIM İĞNE OYASINA,KOKULARI EKSİK SADECE

    YanıtlaSil
  2. Bana da mucize gibi gelir ,küçücük bir iğve ve bir tutam iple gerçekleşen bu iş.
    Bir gün öğrenmeyi umud ediyorum:)

    YanıtlaSil
  3. Ne güzel bi hatıra.İğne oyası bana hep eskiyi ve inceliği hatırlatır.

    YanıtlaSil
  4. Bu teknikle yapılan iğne oyalarına bayılıyorum:)
    Küçücük birşey insana neler hatırlatıyor değil mi, onun için en küçük birşeyi bile saklamayı seviyorum:)

    YanıtlaSil
  5. Ne olacak bizim bu halimiz ?diye sormadan edemiyorum Banu'cuğum.

    YanıtlaSil